*** (BŁĄDZIŁA WCIĄŻ)

Tomasz Jakubiak

błądziła wciąż
w poszukiwaniu dnia przy skąpym świetle księżyca
cienistego wypatrywała lasu w oceanie
pustkowia
na bezludziu ukochanej twarzy
zasuszała wspomnienia jak kwiaty
by nagle ścięte nie zwiędły

i była jak owa kobieta
której szczęścia chwile przepadły
anielskim głosem skrzętnie wyliczone

i kiedy spotkała mnie po wyczerpującej podróży
mówiła tak:
- oto me dłonie
odetnij mi dłonie
- oto moja głowa
zetnij mi głowę
- oto moje serce
wyrwij mi serce
- oto moje ciało
spal moje ciało

- oto moje życie
zduś we mnie życie

ale
nie odbieraj mi
tej odrobiny

miłości