Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Życie moje wstawione w cień
więdnie bez światła dziennego.
Codziennie opada z niego
pożółkły, zwiędły dzień...
skip to main |
skip to sidebar
Pisać poezję, to znaczy: Żyć tu i teraz, i przedtem i potem. Żyć już przed życiem, i po życiu żyć. Żyć umierając, i umierać żyjąc. Płakać z uśmiechem, śmiejąc się przez łzy.
O mnie
Archiwum bloga
-
►
2011
(5)
- ► października (5)
-
▼
2009
(37)
-
▼
kwietnia
(37)
- MUZEUM SNÓW
- *** (BŁĄDZIŁA WCIĄŻ)
- KRÓLOWA UCIECZKI
- *** (MÓWISZ)
- NIEDZIELNE ROZMYŚLENIA O KOBIECIE KOCHAJĄCEJ BOGA
- MAMIE
- UWIERZ W ANIOŁY
- STRACH
- SERCE
- BRAMA
- ZAWÓD W MIŁOŚCI
- KRÓLOWA MROZU
- ŁZY
- DNI
- OFELIA
- KUSZENIE
- PRZEDWIOŚNIE
- PTAK
- RÓŻA, LASY I ŚWIAT
- SPÓŹNIONY LIST
- LIST
- FOTOGRAFIA
- LA PRÉCIEUSE
- CNOTY
- MIŁOŚĆ (1)
- MIŁOŚĆ (2)
- WIERSZ UKRADZIONY
- MORZE I NIEBO
- RÓŻOWA MAGIA
- MODLITWA
- ZANURZCIE MNIE W NIEGO
- BERCEUSE
- *** (MOJA MIŁOŚĆ)
- NAJPIĘKNIEJSZE MIŁOŚCI
- JUŻ TYLKO SIĘ ZNAMY
- PIOSENKA Z LEŚMIANA
- WOŁANIE EURYDYKI
-
▼
kwietnia
(37)